De magie van het onderbewuste brein

Ik ben gefascineerd door het onderbewuste brein van mensen. Het onderbewuste brein is als een enorme schatkamer vol met waardevolle informatie over onszelf. Werkelijk alles wat je in je leven meemaakt, gezien, gelezen, gehoord, geproefd, geroken en gevoeld hebt wordt daarin opgeslagen. En dat is veel! Al die herinneringen, ervaringen en wat je geleerd hebt in je leven gebruik je dan ook de hele dag door om keuzes te maken tot in het kleinste detail. Wat je daar uiteindelijk mee doet is je gedrag.

Mijn keuzes, met betrekking tot de heupdysplasie en hoe dat mijn leven vorm heeft gegeven, zijn over de jaren heen dan ook flink veranderd. Hoe meer ik te weten kwam over hoe ik denk en doe, hoe meer inzicht ik kreeg in mijn relatie tot pijn. Maar ook in relatie tot de beperkingen, tegenslagen, verdriet, onbegrip van anderen, verlies en alles wat maar te maken heeft met het leven met een chronische aandoening.

Een voorbeeld daarvan is dat ik tegen het idee heb gestreden dat ik veel minder kon dan vroeger. Met veel pijn en moeite heb ik dat dan ook best lang volgehouden. Echt functioneel was dat natuurlijk niet, maar ik wist niet beter. Zo was ik geprogrammeerd zou je kunnen zeggen. Tot ik leerde dat het misschien wel beter was als ik die oude overtuigingen los kon laten. Natuurlijk kon ik niet altijd meer hetzelfde als vroeger, maar aan de andere kant kon ik ook zoveel meer.

Eigenaarschap

Ik werd enorm vindingrijk toen ik eenmaal eigenaarschap nam voor mijn eigen gedrag. En toen ik eenmaal begreep hoe ik die oude overtuigingen kon loslaten en veranderen in nieuwe overtuigingen, die meer bij de nieuwe situatie passen, werd mijn leven ineens een stuk makkelijker. Ik kon stoppen met vechten en beginnen met accepteren en helen. En in dat proces kwam mijn lichaam en zenuwstelsel tot rust. Ik ging van de vecht stand weer terug naar de relax stand.

Ik denk dat iedereen die dit leest wel de ervaring heeft dat wanneer je in een stressvolle situatie komt je ook ineens meer pijn ervaart. Dat komt omdat je zenuwstelsel op volle toeren draait. Je lichaam wordt dan gebruikt als alarmsignaal. Stop! Het cel geheugen weet waar het in je lichaam (al) pijn doet. Best logisch dus dat je daar dan ook meer pijn ervaart. Die alarmbel is luid en duidelijk!

Ik heb dat ook meer dan eens ervaren toen ik nog in de vecht-modus zat. De pijn was toen ook niet te harden. Sommige dagen kon ik amper lopen, zoveel pijn had ik dan. Nu ben ik heel wat jaar, veel kennis en ervaring verder. Mijn gewrichten zelf zien er op de röntgenfoto’s ongeveer hetzelfde uit als in die periode. En toch heb ik nu aanzienlijk minder pijn. Gebruik ik geen pijnmedicaties (op dagelijkse basis) en ben ik veel mobieler. Dat is toch interessant!

Natuurlijk is iedere situatie uniek en is iedere persoon weer anders. Naast vechten zijn vluchten en bevriezen krachtige overlevingsstrategieën die voor eenieder weer een andere uitwerking heeft. Voor mij is het super waardevol gebleken om me daar meer in te verdiepen. Letterlijk de diepte van mijn onderbewuste in. Een magische plek vol krachtige boodschappen.