De magie van Thor

Engeland 

Mijn man, Luut en ik besloten om eind 2022 samen een paar dagen weg te gaan naar Zuid-Engeland. We hadden niet hele concrete reisplannen, wel wilde we een aantal dingen graag zien en op visite bij mijn oom en tante. Met onze eigen auto reizen had onze voorkeur, dus moesten we met de boot over. Het werd de overtocht tussen Duinkerken (Frankrijk) en Dover, omdat dat de kortste overtocht is. Ik heb niet echt zeebenen zeg maar, dus ik wilde zo snel mogelijk aan de overkant zijn.

Heupdysplasie

Omdat ik, vanwege tweezijdige aangeboren heupdysplasie, het liefst op een goede stoel wil zitten en het gebrek aan een zit plek überhaupt wil voorkomen, besloot Luut (de schat) om de VIP lounge te boeken. Wat een fantastisch idee! Heerlijke lounge stoelen en banken en geen drukte.

Eenmaal over begon onze reis in Engeland. Wat een plezier en vooral vrijheid om gewoon te gaan en staan waar je wil zonder kids, verplichtingen of dagelijkse bezigheden. Wij zijn samen best wel van die oubollige, knusse tutjes, ondanks dat Luut een rasechte beroepsmilitair is en ik in het dagelijkse leven de stabiele spil van ons gezin ben. Dus we kozen de meest truttige Engelse hotels en waren al snel ondergedompeld in de hoffelijke beleefdheids-cultuur. Het enige niet Engelse aan de reis was de Starbucks koffie die we gelukkig overal wel tegenkwamen, want koffie zetten kunnen die Engelsen niet.

Thor

Twee van onze reisdoelen waren Stonehenge zien en Thor in Glastonbury. Thor is een historische plek die mensen vooral kennen als laatste (vermeende) rustplaats van Koning Arthur die daar door de tovenaar Merlijn heen werd gebracht. Er zijn nog meer historische en mystieke zaken aan dit plaatsje verbonden, waardoor het een bedevaartsoord is geworden voor vele geloofsstromingen. Nou zijn wij beide best geïnteresseerd in magie en spiritualiteit dus dit sprak ons ook aan.

Nou moet je weten dat Thor, als een soort monument, boven op een heuvel staat. Niet zo’n kleine heuvel ook! Nou kan ik gelukkig best wel een wandeling maken, ondanks mijn heup uitdagingen, maar dit is andere koek! Het pad omhoog bestond uit een zigzag smal pad met af en toe steile trappetjes. Ik wilde eerst mijn nordic-walking stokken meenemen maar bedacht me toch. Maar goed ook want dat had nooit gelukt. Toch wilde ik er graag naartoe, vanwege de historische, magische plek en ook vanwege het uitzicht.

Na een hele korte aarzeling en aanmoediging van mijn man ben ik gegaan. De wandeling naar de heuvel toe was op zich al een trip tegen een heuvel op. Auto’s waren namelijk niet toegestaan, met uitzondering van mindervalide vergunninghouders die wij natuurlijk niet hadden. Achteraf had Luut me natuurlijk kunnen afzetten, maar wij dachten dat dit maar een klein stukje was. Misschien een tip voor wie daar ooit nog heen wil. 

Pijnstillers 

Luut was mijn steun, letterlijk! Ik mocht op zijn schouders steunen waar dat nodig was. Met een slakkengangetje kropen we de heuvel op. Ik wilde wel sneller maar mijn benen gewoon niet. Ik neem eigenlijk nooit pijnstillers, omdat ik zoveel andere manieren weet om mijn lichaam te ontspannen en zenuwstelsel te kalmeren, maar voor dit soort momenten wel. Zonder had ik het misschien ook wel opgegeven. Het was zwaar, maar alle moeite waard! Wat een prachtige en mystieke plek! Bedankt heupgewrichten en benen voor het (ver)dragen van deze uitdaging.

Marijke brink